اثر کربنات کلسیم و سولفات کلسیم بر زنده‌مانی باکتری ایکولای در مخلوط شن ریز

آلودگی آب و خاک به باکتری‌های بیماریزای انسان، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است. در این راستا زمان زنده ماندن باکتری تارسیدن به منابع خاک و آب بسیار مهم است. پژوهش حاضر به منظور شناخت اثر افزودن کربنات کلسیم و سولفات کلسیم بر زنده‌مانی باکتری Escherichia coli انجام گرفت. با استفاده از سولفات کلسیم، کربنات کلسیم و شن ریز مخلوط‌های20،40،60و80 درصد در شرایط استریل تهیه شد. ظرفیت زراعی مخلوط‌ها با استفاده از دستگاه صفحات فشار محاسبه شد. یک میلی‌لیتر عصارة 20:1 کود به آب در شرایط استریل، به مخلوط‌ها اضافه شد و در دمای 28 درجة سلسیوس نگهداری شدند. مقدار 1/0 میلی‌لیتر از عصاره تهیه شده به تشتک‌های پتری حاوی محیط کشت ائوزین متیلن بلو اضافه شد و در زمان‌های 5/2، 5، 10 و 15 ساعت، تعداد باکتری‌های رشدکرده به روش شمارش زنده تعیین شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SAS تجزیه و تحلیل شدند. مقایسة میانگین‌ها نشان داد که ترکیب کربنات کلسیم در سطوح بالاتر از 20 درصد،اثر سمی بر رشد باکتری‌ها دارد، در صورتی که هیچ‌گونه اثر سویی در حضور ترکیب سولفات کلسیم در سطوح مختلف مشاهده نشد. هم‌چنین، اثر زمان بر رشد باکتری‌ها معنی‌دار شد (0001/0>p). گذشت زمان نشان داد که رشد باکتری‌ها در سطوح بالاتر از 20 درصد در حضور کربنات کلسیم و سولفات کلسیم به ترتیب کاهش و افزایش می‌یابد. به نظر می‌رسد که باکتری E. coliاز آنیون سولفات در ساختمان خود استفاده می‌کند، در حالی‌که آنیون کربنات اثر بازدارنده بر رشد باکتری دارد. بنابراین آنیون کربنات می‌تواند به عنوان فیلتر عمل کرده و فراوانی این ترکیب در خاکهای ایران هزینه فیلتر کردن این باکتری را کاهش می‌دهد.